Yetmədi o qədər cəhdim, iradım,
Tutmur əməllərin, sərt gileyinlə.
Mən səni bəxtəvər etmək istədim,
Sən özün oynadın, öz taleyinlə.

"Qısaca həvəsim qalmayıb daha,
Kim məni sevirsə qoy belə sevsin.
Heç kimə, heç nəyi verə bilmərəm,
Bu halda kim sevər, qoy elə sevsin."

İnsan boylu boyunca bir hastalık. İnsan korku.

"İnsan yıkım."

Biliyor musun;

"Değiştiremeyeceğini anladığın şeyleri kabul ettiğinde savaşın bitiyor."

"İndi deyirsən ki günah səndədir.
Günahı boynuma alıb gedirəm.
Mən axı nəyini sevmişdim sənin?
Düşünə-düşünə dalıb gedirəm.

Bir ovuc kül idin, ocağın oldum.
Üşüyən ruhunun qucağı oldum.
Ömrünün ən şirin, xoş çağı oldum.
Özüm öz qədrimi bilib gedirəm."

"Ben vazgeçmem, vazgeçmek zorunda bırakılırım."

- Vazgeçtiysem kendimi kandıracak bir bahane bile bırakmamışlardır bana.

Yalnızlık kafanı kaldırdığında insan görmemek değildir çoğu zaman.
Yalnızlık, anlaşılmamaktır. İnsan en çok da kendi çığlıklarında kaybolur.
Öyle örselenmiştir ki kalbin, hiçbir güzelliği hak etmediğine inanmışsındır.
Üstelik de bunu en kıymetlim dediklerin yapmıştır.
İnsan sadece sevdiğine yenilir bu hayatta.
Kendini değerli hissetmek için başkalarının onayına ihtiyacın yok.
Kimseyi memnun etmek için harcayacağın bir hayatın da.
Mutluluğu başkasının bahçesinde aramak kendi zamanını çalmaktır.
Mucizeleri uzakta sanma, unutma ki kendini sevmekle başlar her şey.
Dün için çok geç, yarına merhaba.