Çok emek verip çok çabaladığım, ama bir arpa boyu kadar,
yol alamadığım herşeyden vazgeçtim.
bir kızgınlığım da yok sana karşı,
biraz öfkeliyim ama en çok da pişmanlık olarak kaldın içimde.


Herşeyin yoluna gireceğini inanıp, tüm yalanlarına göz yumduğum için,
Seni sevmediğim için değil,
Seni sevmekte ısrar ettiğim için, pişmanım...


Şimdi bin cümle etsemde sana,
Bir tekinin bile anlamı olmayacağını iyi biliyorum,
ama seninde pişman olacağın günler gelecek,
kayıp bir eşya gibi isyeyeceksin evine,
işte o zaman hatırlat kendine;
"Ben sahip olduğum herşeyi kendi ellerimle mahvettim de."


Ben inanıyorum herkes ettiğini bulur vakti gelince...