Çevrimdışı

Ay ile gecenin birbirinden ayrı düştüğü bir diyarda Puru adında bir kız varmış. Sormayın Puru ne demek diye, o da bilmezmiş nedir. Fakat her annesine sorduğunda siyah ve beyazın karışımı gri olduğunu söyler ve her zaman kendisinin özel olduğuna inandırmak istermiş.

Puru her gece sessizliği dinlemek için gittiği küçük tepeye bu sefer annesinin nedenini bilmediği telaş ve korku karışımı ısrarı ile gitmek zorunda kalmış. Küçük tepeye vardığı sıra yere sırtüstü uzanmış ve aydan mahrum kalmış geceyi izlemeye başlamış. Belki bir belki de beş saat geçmiş ne annesi onu merak etmiş ne de Puru kasabaya dönmek istemiş derken;
Tepeye gittiği patikadan bir ses gelmiş, ses ona ilk önce bir patlama sesini andırsa da sonradan korkunç bir uğultu sesini almış.


Annesine bir şey olma korkusu ile koşarak kasabaya doğru inmiş ne kasaba ne de dünya artık eskisi gibiymiş. Annesinin neden onu o küçük tepeye alelacele gönderdiğini şimdi anlamış. onu bu felaketten korumak içinmiş… Puru ilk annesinin cansız bedenini görmüş sonra da tüm kasabanın…

Puru ‘nun daha fazla dayanamayarak kaçtığı bu yerdeki görüntü aklından bir türlü çıkmıyordu. Belki de aklından değil de her gittiği ve her kaçtığı yerde aynı görüntü olduğundan dolayı aklından çıkmadığını düşünüyordu. Tüm bu felaketlere korku ile bakarak dümdüz gitti. Dünya yuvarlaktır ya hani o da geri her şeyin başladığı o küçük tepeye döndü ve acı içinde yukarı doğru baktı. Belki de tek tesellisi her zaman geceden mahrum kaldığı için ağladığı yuvarlak Ay’dı. İlk defa gördüğü ay ona çok yakındı belki 1 belki de 2 metre

Puru resmen ayın büyüsüne kapılmıştı. Ay gittikçe ay ona yaklaşıyor, Puru ise bundan korkmuyordu hiç düşünmeden yavaş yavaş ayın zeminine ayak basıp bir daha bu felaketler ülkesine dönmemeye karar verdi, Ay ve Puru’nun hikayesini de sadece her Gece Ay’a bakarak hüzünlenenler bildi, gerisi felaketler ülkesinde zamanla yok olup gitti.